هروئین یکی از مشتقات نیمه مصنوعی مرفین است . هروئین خالص پودری بسیار نرم و سفید رنگ است، اما هروئینی که معمولاً توسط فروشندگان این ماده عرضه میشود ناخالصی بسیار زیادی دارد (شیرخشک، پودر بیکربنات) ، از مخلوط کردن با مواد مختلف به دست می آید و رنگ آن کرم مایل به قهوه ای است.
هـــروئین را معمولاً در تکه های پلاستیک با شکل مخروطی بسته بندی می کنند و سر آن را با آتش میبندند. در این حالت آب در آن نفوذ نمی کند و در مواقع خطر میتوانند آنرا ببلعند و پس از دفع از آن استفاده کنند.
راههای مصرف :
تدخین: این روش معمولاً از سایر روشهای مصرف هروئین شایعتر است . در این روش، هروئین را روی زرورق (معمولاُ زرورق پاکت سیگار) می ریزند و از زیر آن را با تکه ای مقوا یا دستمال کاغذی کــــه آتش زده شده باشد کمی حرارت می دهند و دود حاصل را بلافاصله بوسیله یک لوله وارد ریه ها می کنند. وجود تکه های دستمال کاغذی یا تکه های مقوای نیم سوخته و یا زرورقی که رویه آلومینومی آن سیاه شده باشد میتواند علامت مصرف تدخینی هروئین باشد.
انفیه: در این روش پودر هروئین را مستقیماً بوسیله اسکناس لوله شده به داخل بینی می‌کشند تزریق: در این روش هروئین را با آب لیمو، جوهرلیمو یا قرص ویتامین C در قاشق حل میکنند و کمی حرارت می دهند. سپس محتویات قاشق را از فیلتر سیگار با پنبه می گذرانند و به د رون سرنگ کشیده و به وریدها ی دست و پا یا سایر نقاط بدن تزریق می کنند.
آثار مصرف:
آثار جانبی: کاهش ضربان قلب، کاهش تن ف س، کم کردن حرکات دوده و مهار رفلکس سرفه ، احساسگرما. به دنبال اولین مصرف معمولاً تهوع، استفراغ و خارش پیش می آید. یکی از ویژگیهای مصرف کنندگان ، مردمک های بسیار ریز (مردمک ته سنجاقی ) است. آثار روانی: گیجی و احساس سر خوشی که به دنبال آن افسردگی بارز میشود. به دنبال مصرف مرتب تحمل پیش می آید یعنی هر بار میزان ماده بیشتری برای رسیدن به علائم دلخواه نیاز میشود.
علائم ترک:
مردمک های گشاد، سیخ شدن موهای بدن، آبریزش از بینی و اشکریزش، عطسه، خمیازهای طولانی ، تعریق، تهوع، استفراغ، اسهال، درد در عضلات، مفاصل و استخوانها، بی قراری، اضطراب، بی خوابی، تحریک پذیری .
چگونه کمک کنیم؟ به منظور درمان باید ارزیابی صحیحی از میزان، تناوب، چگونگی استفاده هروئین را در اختیارداشت. مشاهده علائم مصرف هروئین چه به صورت علائم جسمی، یا علائم ترک و یا سنجش ماده در ادرار میتواند دلیلی بر مصرف این ماده باشد. در مراحل ابتدای مصرف میشود درمان را به روی ترک متمرکز کرد و از برنامه های سم زدائی سود برد. باید به مصرف کننده اطمینان داد که حداکثر علائم ترک در روز دوم و سوم بوده و معمولاُ در عرض ده تا چهارده روز عمده علائم رفع میشود. استراحت کردن، حمام داغ، خوردن مایعات و غذا ی کافی به تحمل علائم ترک کمک می کند. کمک های روان درمانی و مشاوره پس از ترک نیز به تداوم ترک کمک می کند. البته در شرایطی که چندبار سابقه ترک ناموفق وجود داشته باشد و یا مصرف بسیار شدید و یا تزریقی بوده و یا به هر علت دیگری امکان ترک وجود نداشته باشد، بهتر است از درمان های جایگزیناستفاده کر د، بدین معنا که فرد را روی مواد افیونی صنعتی مثل متادون یا بوپرنورفین خوراکی قرار داد . این درمان سالها و گاهی برای تمامی طول عمر بیمار ادامه خواهد یافت. | 
